Εμείς σήμερα εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους του αύριο. Φυσικά τους εκπαιδεύουμε στα πανεπιστήμια, τα οποία προσφέρουν κατάρτιση στην τεχνολογία, στη μηχανική, στη φιλοσοφία, στην οικονομία κ.τ.λ. Ωστόσο, δεν υπάρχει ούτε ένα μάθημα που να αναφέρεται στην εσωτερική ψυχική ανάπτυξη του φοιτητή. Έτσι ένας καλά καταρτισμένος μάνατζερ, που αποφοιτά από κάθε πανεπιστήμιο, μπορεί να είναι τέλειος στην τεχνολογική του κατάρτιση, αλλά στην πρώτη σύγκρουση με τους συνεργάτες του δεν θα χρησιμοποιήσει την πανεπιστημιακή του μόρφωση, παρά αυτή που διαμορφώθηκε στους δρόμους της πόλης που ζει, επικαλούμενος τη νοημοσύνη του χωριού που μεγάλωσε. Και εδώ ακριβώς, φαίνεται η εντοπιότητα της παράδοσης. Τα τεχνικά μαθήματα του πανεπιστημίου δεν αναφέρονται στη σταθερότητα του χαρακτήρα του, αλλά τη θεωρούν δεδομένη. Στην κρίση του μάνατζερ από τη μια χρειάζεται τεχνική κατάρτιση, για να πετύχει τους στόχους της δουλειάς του και να υπογραμμίσει την πρόοδό του και από την άλλη χρειάζεται μια ευαισθησία και μια καλλιέργεια για να μπορέσει να συνεννοηθεί και να επικοινωνήσει με τους συνεργάτες του. Στη διαμόρφωση των αποφάσεων του συμβάλλουν όχι μόνον η επιστημονική μόρφωση, αλλά και κάθε τι που διέπλασε το χαρακτήρα του, ό,τι έχει ριζώσει βαθιά μέσα του και διέπει και διευθύνει το υποσυνείδητό του. Το δέντρο της παράδοσης απλώνει τις μυστικές του ρίζες μέσα στη ζωή μας, και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε, κάποτε ρυθμίζει τη ζωή μας. «Η φωνή που γροικάς, δεν είναι δική σου, δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίθμητοι πρόγονοι μέσα σου». Έτσι σ` ένα νέο σήμερα, στη διάπλαση του χαρακτήρα του, δεν αρκεί η διδασκαλία μαθημάτων τεχνικών μαθημάτων ή φιλοσοφίας. Χρειάζονται μαθήματα, τα οποία θα ταλαντεύουν και θα δονούν στο υποσυνείδητο τις ρίζες του, ενδυναμώνοντάς τον και αναπτύσσοντας την κραταιά προσωπικότητά του. Γι` αυτό εμείς προτείνουμε τους ελληνικούς χορούς όχι ως μάθημα, αλλά ως κοινωνική λειτουργία, σαν μήνυμα, σύνοψη ανθρωπιάς και βάση για μια αντίληψη ζωής. Γιατί οι χοροί δεν είναι να τους κατανοείς, όπως τ` άλλα μαθήματα, αλλά να τους βιώνεις. Βιώνοντας συγχρόνως και τις αξίες τους, σαν αξίες ζωής. Αυτές είναι η τιμή, η ευσέβεια, η ανδρεία, η αρετή, η ηθική, η ελευθερία, η αγνότητα, η τιμιότητα, η γενναιοφροσύνη, η φιλοτιμία και άλλες. Τα βαθύτερα χαρακτηριστικά τους είναι η αρχοντιά, η ποίηση, η εσωτερικότητα, η εκφραστική πυκνότητα, η χρηστικότητα, η μοναδικότητα, η ταυτότητα. |